جایگاه برند در فقه اسلامی

چـکیــده موضوع پایان نامه عبارت است از : «جایگاه برند در فقه اسلامی». برند یعنی یک «نام تجاری» که میتواند به شکل یک نام ، اصطلاح ، علامت ، نشان و یا طرح و ترکیب به کار رود. که برای شناسایی کالاها یا خدمات فروشنده یا گروهی از فروشندگان و متمایز کردن این کالاها یا خدمات رقبا به کار می رود . به طور خلاصه نام تجاری سبب شناسایی فروشنده یا سازنده می شود. در این پژوهش با توسل به آیه ی : «فَکُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَیِّبًا وَاشْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ» ( سوره نحل آیه 114 ) و همچنین آیه ی : یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَأْکُلُوا أَمْوالَکُمْ بَیْنَکُمْ بالْباطِلِ إِلاَّ أَنْ تَکُونَ تِجارَهً عَنْ تَراضٍ مِنْکُمْ وَ لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ إِنَّ اللَّهَ کانَ بکُمْ رَحیماً (29 نســاء ) اثبات کرده ایم که موضوع « برند » در « فقه اسلامی » یک حکم فقهی دارد و این حکم جایز بودن آن است و فعالیت در این زمینه ، از نظر اسلام نه تنها بلامانع بوده بلکه باعث پیشرفت جامعه اسلامی نیز میگردد.